Diablokrwistość

Narysowała Klaudia Miłowidow

Przyczyny diablokrwistości

Diablokrwiści nie są osobną rasą enów Askanoru. To jednostki, które urodziły się z pewną domieszką demonicznych genów, jakie objawiają się w formie manifestacji. Choć jasno sugeruje to, iż są oni potomkami demonów, nie oznacza to jednak, że diablokrwisty ma demona za rodzica lub dziadka. Demonów od tysiąca lat nie widziano na powierzchni Askanoru i wszyscy diablokrwiści, są po prostu dziećmi innych diablokrwistych, a demonicznego przodka nie sposób już określić.

Jak było wspomniane wcześniej, diablokrwiści mogą być dowolnej rasy. Jedynym ich wyróżnikiem jest fakt, że posiadają oni w sobie pewien odsetek demonicznej krwi, który najczęściej objawia się jako manifestacje. Istnieje jednak możliwość, że demoniczne geny pozostaną w uśpieniu, a diablokrwisty przez całe swe życie nie objawi żadnej manifestacji czy nawet drobnych zmian w wyglądzie. Taki en może nawet nie wiedzieć, że jest diablokrwistym.

Drobne cechy wyglądu

Poza manifestacjami demoniczna krew może wpływać na drobne cechy wyglądu diablokrwistego. Zalicza się do tych cech żółty lub czerwony kolor oczu, pionowe źrenice, szpiczaste uszy oraz ogon zakończony strzałką (występujący najczęściej u diablokrwistych seveków). Poważniejsze zmiany w wyglądzie świadczą zazwyczaj o manifestacji pomiotu lub innej manifestacji wpływającej na aparycję.

Wyróżnia się 14 manifestacji:

– Demonicznego zdrowia – jest to zupełna niewrażliwość na trucizny i choroby. Ta manifestacja nie ma większego wpływu na wygląd diablokrwistego oraz jest trudna do wykrycia. Po osiągnięciu wieku dorosłego zatrzymuje ona zupełnie procesy starzenia.

– Demonicznej kończyny – jedno z ramion (najczęściej, czasami jest to też np.: ogon) diablokrwistego nabiera demonicznego wyglądu i właściwości. Zazwyczaj są one niezwykle twarde oraz działają na zasadzie wykorzystania jakiegoś zaklęcia magii demonicznej.

– Hermafrodytyzmu – sprawia, że diablokrwisty jednocześnie nabiera cech płciowych zarówno męskich, jak i żeńskich oraz może rozmnażać się jako obie z tych płci. Ta manifestacja po osiągnięciu wieku dorosłego zupełnie zatrzymuje procesy starzenia.

– Idealnego ciała – sprawia, że ciało diablokrwistego jest bardzo dobrze zbudowane i pozbawione wszelkich wad fizycznych. Ta manifestacja po osiągnięciu wieku dorosłego zupełnie zatrzymuje procesy starzenia.

– Intuicji – diablokrwisty wydaje się posiadać coś na kształt szóstego zmysłu ostrzegającego go przed niebezpieczeństwem. Jest to jedna z niezwykle trudnych do wykrycia manifestacji.

– Metamorfozy – pozwala diablokrwistemu zmieniać wygląd zewnętrzny wedle własnego upodobania. Dzięki tej manifestacji może on nawet zmienić płeć czy ukryć swoje diablokrwiste atrybuty. Ograniczenia wiekowe nie dotyczą metamorfów, gdyż choć starzeją się oni normalnie, to dzięki swej zdolności mogą odmłodzić swoje ciała.

– Pancernika – Skóra i kości diablokrwistego nabierają niezwykłej twardości. Z wiekiem wygląd diablokrwistego zaczyna przypominać ten, po potraktowaniu zaklęciem skórozbroi, zupełnie oszpecając ena.

– Pomiotu – Wygląd diablokrwistego jest bardzo zdemonizowany. Posiada on rogi, ogon a jego oczy przypominają kocie, najczęściej koloru żółtego lub czerwonego. Ta manifestacja nie wpływa jednak na zdolności diablokrwistego. Jest tylko przejawem niezwykle wysokiego wpływu demonicznej krwi na wygląd diablokrwistego.

– Pół-demona – nadaje ona diablokrwistemu drugą naturę, pozwalając mu przemienić się w zdemonizowaną wersję samego siebie. Podczas przemiany diablokrwisty zyskuje rogi, ogony i skrzydła, jeżeli ich wcześniej nie posiadał, a ogólna sprawność ciała zwiększa się diametralnie. Posiadanie tej manifestacji sprawia, że po osiągnięciu wieku dorosłego procesy starzenia się zostają zatrzymane.

– Skrzydeł – diablokrwisty posiada skrzydła umożliwiające mu latanie. Jeżeli jest Alarem, jego skrzydła nabierają demonicznych cech.

– Szału – diablokrwisty samoczynnie lub poprzez czynniki zewnętrzne jest w stanie wprowadzić się w szał bojowy, kiedy to używając wszystkich dostępnych środków pod wpływem instynktu i adrenaliny morduje wszystkich w zasięgu wzroku.

– Talentu magicznego – diablokrwisty ma naturalny talent do magii, nie musi przechodzić długiego procesu pobudzania mocy magicznej (gdyż moc budzi się w nim samoczynnie), a jego przyrost i koncentracja magiczna jest o wiele lepszy niż u innych enów.

– Wojownika – instynkty diablokrwistego dotyczące walki są wyostrzone do niezwykłych poziomów. Jest to bliźniacza manifestacja szału, acz zamiast polegać na zastrzykach adrenaliny opera się na naturalnym przystosowania ciała i umysłu do zabijania. Jest to kolejna manifestacja, którą niezwykle trudno wykryć.

– Zmysłu magicznego – diablokrwisty jest w stanie zlokalizować wszystkich magów oraz przedmioty magiczne w okolicy, jeżeli się skoncentruje.

Skutki manifestacji

Niezależnie od manifestacji wielu diablokrwistych jest w stanie widzieć zarówno w świetle, jak i całkowitych ciemnościach (nie jest to jednak regułą). Niektóre z manifestacji wpływają na wygląd lub procesy starzenia się diablokrwistego. Wiele z nich zapewnia im też zdolności niedostępne dla innych enów.

Żywot diablokrwistego

Diablokrwiści nie mają w Askanorze lekko. Z faktu posiadania swych manifestacji często są postrzegani jako jednostki niebezpieczne, a jeżeli manifestacje wpływają na umysł diablokrwistego, uważa się go też za jednostkę niezrównoważoną. Oczywiście fakt bycia potomkiem demonów, które przed tysiącem lat tyranizowały Askanor, nie pomaga im w zdobyciu dobrej opinii. Poluje na nich wiele organizacji religijnych, a w wielu krajach diablokrwistość jest przestępstwem karanym z wymiaru prawa.

Jednakowoż niektóre organizacje (przykładem może być Gildia Magów) widzi w diablokrwistych potencjał i w zamian za pracę na ich korzyść oferuje im ochronę oraz godne warunki życia (zależy od organizacji). Nie zmiania to jednak faktu, że diablokrwiści są w tych organizacjach kontrolowani, a restrykcje, jakie się wobec nich stosuje, są często bardzo surowe.

Większość diablokrwistych ukrywa więc swoje manifestacje i stara się żyć jak normalni eni, nie wychylając się zbytnio. Na dłuższą metę wielu się to udaje, skoro odsetek diablokrwistych we Wschodnich Królestwach nie spada od tysiąca lat.

Jednakowoż istnieją też diablokrwiści zawiązujący bojówki terrorystyczne bądź mordujący dla przyjemności. Z reguły są to osobnicy obdarzeni najgorszą manifestacją, jaka może dotknąć demonicznego potomka – szałem. Tacy osobnicy są niezwykle niebezpieczni i nieprzewidywalni.