Rasy Askanoru – Lanai

Narysowała Klaudia Miłowidow

Aparycja

Lanai wyróżnia brak męskich przedstawicieli ich rasy oraz oczy, które są zawsze niebieskie z błękitnymi białkami (jedynie diablokrwiste lanai mogą mieć inne kolory oczu). Zawsze mają one urodziwy wygląd i po osiągnięciu wieku dorosłego przestają się starzeć (przynajmniej jeżeli chodzi o aparycję). W ostatnich dekadach ich życia, gdy przechodzą menopauzę, ich włosy tracą pigment, bielejąc zupełnie.

Cechy szczególne

Uroda jest tym, co wyróżnia lanai na tle innych enów. A właściwie zdolności ich organizmów do jej zachowania. Metabolizm lanai potrafi zmienić się dynamicznie, w zależności od ilości spożywanego pokarmu i rodzaju diety, utrzymując tkankę tłuszczową na optymalnym poziomie. Blizny wszelkiego rodzaju oraz ślady pochorobowe mają tendencję do wchłaniania się i znikania po jakimś czasie. Ich ciała są dosłownie stworzone do bycia pięknymi.

Biorąc pod uwagę, że rasa lanai składa się z samych kobiet, ta cecha stanowi podstawę ich przetrwania. Aby mieć potomstwo, muszą one krzyżować się z innymi rasami. Dziedziczenie odbywa się wtedy w dość prosty sposób: jeżeli lanai urodzi córkę, najczęściej (nie zawsze) zostaje ona lanai, jak jej matka. Jeżeli jednak lanai urodzi syna, dziedziczy on rasę po swym ojcu.

Lanai są też jedną z dwóch długowiecznych ras Askanoru (drugą są vangowie), potrafią bowiem dożywać aż trzystu pięćdziesięciu lat. Przy czym w historii pojawiały się przypadki lanai dożywających aż czterech wieków. Ich włosy bieleją jednak już po osiągnięciu trzystu lat. Jednakowoż, pomimo ich długowieczności, wiek dorosłości płciowej lanai oraz cykl płodności nie różni się specjalnie od tego u innych ras enów.

Osobowość

Lanai zawsze wykazują skłonność do manipulacji innymi osobami (zwłaszcza płci męskiej) niezależnie od swych celów czy moralności. Są z natury też dość elokwentne i lubią towarzystwo. Z reguły stronią od przemocy, starając się rozwiązywać konflikty, poprzez użycie dyplomatycznych metod.

Wiele lanai ma tendencję do poszukiwania partnerów z wyższych sfer. Najczęściej można więc spotkać przedstawicielki tej rasy w otoczeniu lokalnej szlachty, czarodziejów, bogatych mieszczan czy kapłanów, którym bogowie celibatu nie nakazują. Natomiast bardziej niezależne i swobodne lanai, często znajdują zajęcie w burdelach lub zaciągają się do zakonu Valradii (zakon kobiet-rycerzy).

Wierzenia

Jeżeli o religię, lanai mają dość pragmatyczne podejście i wyznają bóstwo, jakie jest im w danej chwili wygodnie wyznawać. Jako że Alleneizm jest dominującą religią we Wschodnich Królestwach, nie raz są to bóstwa właśnie z tego panteonu. Lanai najczęściej deklarują wyznawanie którejś z następujących bogiń: Aieny (patronka domowego ogniska), Eliei (patronka piękna i przyjemności cielesnych) lub Houlavii (patronka zemsty i tortur).

Relacje

Rasa lanai ma bardzo zażyłe relacje z innymi enami. Oczywiste jest, że mężczyźni pałają do lanai o wiele większą sympatią niż kobiety, acz wiele przedstawicielek tej rasy nauczyło się pozyskiwać serca również przedstawicielek tej samej płci. Największe problemy lanai mają z alarami, gdyż choć same nie pogardziłyby skrzydlatym partnerem, to jednak podejście alarów do spraw związków międzyrasowych, jest tu nieustającym źródłem konfliktów.

Paradoksalnie, największym rywalem i zagrożeniem dla lanai w społeczeństwie enów jest inna lanai. O ile z bliską rodziną przedstawicielki tej rasy zazwyczaj żyją w zgodzie, to nie raz zdarzyło się, że niespokrewnione lanai walczyły pomiędzy sobą o najlepsze partie i wpływy w danym środowisku.

Lanai nie mają ojczystego kraju. Można je spotkać we wszystkich Wschodnich Królestwach, a nawet poza nimi.