Rasy Askanoru – Dragonici

Narysowała Klaudia Miłowidow

Aparycja

Dragonitów od innych ras odróżnia kilka fizycznych cech. Po pierwsze są wysocy, zazwyczaj górując ponad innymi enami, albowiem naprawdę rzadko kiedy zdarza się, by dragonita był niższy niż metr dziewięćdziesiąt. Poza tym posiadają centymetrowe pazury, krótkie w porównaniu do niektórych zwierzan, acz o niezwykłej twardości. Dodatkowo na ciele często posiadają spójne płaty łuskowatej skóry (nigdy jednak niezajmujące więcej niż 1/5 jej powierzchni), najczęściej na rękach, nie rzadko przypominając pancerne rękawice. Co ciekawe, jeżeli łuski wyrastają dragonicie w okolicy twarzy, kolor jego włosów będzie pochodną pigmentu łusek, co poza zwykłymi barwami może dać włosy ciemnozielone lub ciemnoniebieskie. Takie przypadki są jednak dość rzadkie.

Cechy szczególne

Dragonici wykazują odporność na jeden z żywiołów Igni (ogień), Iso (mróz), Ire (elektryczność), jednakowoż dla każdego przedstawiciela tej rasy jest to odporność indywidualna i dotyczy tylko jednego z podanych żywiołów. Co ciekawe, odporność ta nie wydaje się dziedziczona i dziecko dragonickiej pary odpornej na ogień, może być z równym prawdopodobieństwem odporne na mróz bądź błyskawice. Nie wiadomo też, z czego tak właściwie ta odporność wynika, jest to jednakowoż zdolność niemagiczna.

Łuskowaci posiadają jednak jaszcze jedną, nie mniej imponującą cechę – wytrzymałość. Dragonicka odporność na ból i ogólna niezłomność we Wschodnich Królestwach zyskała wręcz legendarny status. Powstało nawet powiedzenie mówiące, że "dragonitę dla pewności lepiej zabić dwa razy." Choć oczywiście ta cecha, z której chełpi się wielu przedstawicieli tej rasy, jest często ubarwiana w opowieściach, to jednak nie zmienia faktu, iż dragonitę naprawdę trudno powalić jednym ciosem.

Jakby też  idąc za ciosem swej wytrzymałości, dragonici potrafią dożyć aż stu pięćdziesięciu lat. Choć nie jest to zbyt imponujący wynik w porównaniu do długowiecznych vangów czy lanai. Ich długość życia nadal jest o połowę dłuższa niż przeciętnego ena.

Osobowość

Dragonici posiadają ognisty temperament oraz niezwykły pociąg do wszczynania konfliktów bądź pakowania się w nie. Preferują działanie ponad myślenie i planowanie. Często też, jeżeli zostają magami, skupiają się oni na dziedzinie destrukcji, tak bardzo pasującej do ich charakteru oraz połączenia z żywiołami Igni, Iso, Ire. Wbrew pozorom nie są oni jednak z natury przesadnie agresywni bądź głupi. Niemniej większość dragonitów uważa bójki za najlepszy rodzaj rozrywki, a kult wojownika jest szeroko rozprzestrzeniony w świadomości tej rasy.

Wielu dragonitów zostaje magami bitewnymi, by szkolić się w brutalnej sztuce jednoczesnej walki magią oraz bronią konwencjonalną. Tacy osobnicy są niezwykle cenieni za swoją skuteczność w boju.

Wierzenia

Większość dragonitów we wschodnich królestwach jest wyznania Allenejskiego. Wyznają oni boga smoka, Ersortaena, który uważany jest za ojca ich rasy. Stąd też prawdopodobnie wynika ich fascynacja profesją magii bitewnej, gdyż wedle doktryny religijnej Ersortaena, dragonici, mają być wojownikami pośród ras enów, pielęgnując swe powiązanie z Igni, Iso oraz Ire. Magia, choć demonicznego pochodzenia, jest świetnym narzędziem do pogłębienia tego powiązania oraz zwiększenia własnej siły.

Panuje też przekonanie, że dragonita, który urodzi się bez łusek, jest wątły i bezpłodny, gdyż Ersortaen nie pobłogosławił go swą łaską. Jest to jednak nieprawdziwy oraz krzywdzący zabobon. Dowiedziono bowiem, że dragonici bez łusek mogą mieć dzieci oraz nie są słabsi od swych łuskowatych braci.

Relacje

Wśród innych ras dragonici z jednej strony mają opinię osiłków oraz awanturników. Z drugiej natomiast, ceni się ich magów bitewnych oraz smoczych rycerzy za skuteczność w walce. Sami dragonici, uważają inne rasy za wątłe i słabe. Ich ojczyzną jest Dragonia, burzliwa kraina pełna magów bitewnych, jednak przedstawicieli ich rasy można swobodnie spotkać w każdym zakątku Wschodnich Królestw, a nawet poza nimi.