Zakon Valradii

Obrazek tytułowy narysowała Eljonek [link]

Krótko o Zakonie Valradii

Valradianki są całkowicie żeńskim zakonem rycerskim. Jest to jeden z nielicznych zakonów działający międzynarodowo we Wschodnich Królestwach. Celem istnienia zakonu jest podążanie za ideałami Świętej Valradii, które skupiają się wokół wizerunku rycerza-kobiety.

Działalność

Zakon Valradii jest rozproszoną organizacją wojskową. Dokładna działalność jest więc uzależniona od konkretnego odłamu Zakonu. Ogólnie jednak działalność valradianek skupia się na kilku rzeczach.

Po pierwsze Zakon Valradii skupia się na propagowaniu rycerstwa wśród kobiet. Starają się one rekrutować w swoje szeregi wszelkie przedstawicielki płci pięknej (niezależnie od ich statusu społecznego) lub przynajmniej zaszczepić w nich swoje ideały. Poza tym skupiają się też na wewnętrznym samodoskonaleniu poprzez rozwój zdolności bitewnych, zwłaszcza naukę szermierki.

Po drugie valradianki szerzą również kult św. Valradii Śmiałej, jednakowoż z faktu, iż Valradia nie jest boginią robią to pod patronatem któregoś z przychylnych jej bóstw: Aiena patronująca jej dobroci, Eliea patronująca jej kobiecości, Gehen patronujący jej rycerskości, Houlavia patronująca jej zemście. Szerzeniem tego kultu zajmują się też tylko te członkinie zakonu, które dostąpiły święceń kapłańskich.

Po trzecie Zakon Valradii poczuwa się w obowiązku do ochrony kobiet i dzieci. Robi to najczęściej poprzez ściganie wszelkich złoczyńców, diablokrwistych i ubijaniem groźnych bestii. Bardzo często widuje się też valradianki jako osobistych ochroniarzy wszelkich arystokratek.

Herb

Wszystkie valradianki używają Miecza Valradii jako swojego herbu. Jest to nagi miecz skierowany klingą w dół, wokół którego owinięta jest czerwona wstęga. Tło tarczy jest różowe. Niektóre, te bardziej niezależne, valradianki zmieniają kolory różowy tła i czerwony wstęgi miejscami by podkreślić swoją indywidualną naturę. Rycerze-kobiety bardzo często owijają pochwy swoich mieczy czerwoną wstęgą bądź chustą na wzór swojego herbu.

Herb narysowała Eljonek [link]

Historia

Zakon Valradii założony został w 127 roku p.w.w. na terenach będących dzisiejszym pograniczem Jarii oraz Filiclarii. Jego powstanie było inspirowane kultem św. Valradii, który stopniowo zyskiwał na popularności po Wojnie Wyzwoleńczej. Utrzymuje się, że jego założycielki były bezpośrednio powiązane (krwią lub relacją mistrzyni-uczeń) z pierwszymi kobietami, które walczyły w oddziałach prowadzonych przez samą Valradię. Nie ma jednak na to żadnego potwierdzenia.

Zakon szybko urósł w siłę i już w 141 roku p.w.w. władał silnym państwem zakonnym. Uważane ono było za jedno z silniejszych w regionie. Same valradianki mogły aktywnie konkurować siłą z Zakonem Oczyszczenia.

Niestety, niespełna sto lat później, w 216 roku p.w.w., nastąpił zmierzch świetności Zakonu. Ówczesna mistrzyni, Jorva Drak, wywołała schizmę w Zakonie przez ogłoszenie Valradii boginią a samą siebie jej bezpośrednią potomkinią. Wywołało to wojnę trwającą ponad dekadę i zakończoną w 228 roku p.w.w. spaleniem heretyczki na stosie oraz rozbiorem ziem Zakonu Valradii przez ościenne państwa.

Zakon nie został jednak formalnie rozwiązany. Jego członkinie rozproszyły się po wschodnich królestwach nadal walcząc w imię Valradii Śmiałej. Dzięki temu valradianki zaczęły na nowo kształtować swoją organizację w formie jaka przetrwała do dziś.

Pierwszy ich zamek zaistniał pod protekcją Zakonu Oczyszczenia na ich ziemiach już w 256 roku p.w.w. (obecnie już nie istnieje). Kolejne zamki Zakonu Valradii pojawiały się stopniowo we wszystkich Wschodnich Królestwach, często zmieniając swoje umiejscowienie. Dzisiaj valradianki mają dziesięć zamków, które są ich oficjalnymi siedzibami.

Struktura

W przeciwieństwie do innych zakonów rycerskich, Zakon Valradii jest zorganizowany w bardzo prosty sposób. Jest to spowodowane jego rozproszeniem po Wschodnich Królestwach. Dzięki tej prostej hierarchii każda członkini zakonu jest w stanie łatwo zorientować się w swojej pozycji niezależnie od tego, na terenie jakiego odłamu się znajduje. Rangi w Zakonie są więc następujące licząc od najniższej:

– Nowicjuszka to najniższa ranga, często pomijana przez kobiety, które potrafią już walczyć bądź posiadają tytuł szlachecki. Nowicjuszki zazwyczaj rezydują w lokalnym zamku zakonu, wykonując wszystkie drobne prace (przynieś, zanieś, pozamiataj, oporządź i nakarm konie) oraz ucząc się walczyć. Członkini zakonu pozostaje nowicjuszką dopóki któraś z kobiet-rycerzy nie weźmie jej na swojego giermka.

– Giermek to bardziej doświadczona nowicjuszka, która ma na tyle umiejętności bojowych, by można było polegać na niej w walce. Towarzyszą one valradiankom, usługując im oraz walcząc wraz z nimi ramię w ramię. Już mając rangę giermka, członkini zakonu jest uważana za pełnoprawną siostrę valradienkę, która ma prawo do noszenia herbu Miecza Valradii.

– Rycerzem zostaje ta członkini zakonu, która dostąpiła oficjalnego pasowania z rąk lokalnej Mistrzyni. By dostąpić tego zaszczytu obowiązkowa jest rekomendacja danej członkini przez inną valradiankę o randze rycerza oraz szlacheckie pochodzenie lub przysłużenie się Zakonowi (mogą to być osiągnięcia bitewne lub tłusty mieszek złota). Ma ona przywilej posiadania giermka (lub kilku, jeśli stać ją na to finansowo) oraz uzyskuje najniższy tytuł szlachecki w danym kraju (jeżeli go wcześniej nie miała). Obowiązki i odpowiedzialność poszczególnych kobiet-rycerzy różnią się w zależności od zadań jakie powierza im Mistrzyni. Jednakowoż to właśnie rycerze zajmują się wyżej wymienioną działalnością prowadzoną przez Zakon.

– Mistrzyni, nazywana też rycerzem-matroną, jest właścicielem jednego z dziesięciu zamków Zakonu oraz dowódcą sił podległych pod daną twierdzę. To ona odpowiada za zarządzanie całą działalnością zakonu w danym państwie. Bardzo często ma ona przy sobie kilka zaufanych sióstr valradianek o randze rycerza, które wspierają ją w jej obowiązkach. Zazwyczaj ma ona pod sobą około 200  rycerzy, nie licząc oczywiście niezależnych valradianek. To nie jest tytuł dziedziczny.

– Wielka Mistrzyni jest głową całego Zakonu Valradii i to ona przynajmniej raz w roku zwołuje Radę Mistrzyń. Podczas tych obrad dziesięć Mistrzyń debatuje nad problemami zakonu oraz jego działalnością. To właśnie na tej radzie mianuje się nowe Mistrzynie, roszuje się siłami Zakonu, omawia się traktaty z krajami oraz raz na kilka lat organizuje wielki turniej rycerski ku czci św. Valradii.

Zamki

Zakon Valradii posiada we Wschodnich Królestwach dziesięć zamków. Z powodu ich różnorodnego położenia geopolitycznego w każdym z zamków działalność i charakter zakonu są nieco inne. Choć formalnie valradianki są jednolitą grupą często mówi się, że każdy z zamków stanowi osobny odłam Zakonu. Formalnie nie jest to prawdą ale różnice pozostają. Poszczególne zamki są jednak następujące:

– Zamek Koni – Położony w Lorenis na przedmieściach stolicy kraju, Roiturii, jest bardziej kompleksem handlowym niż obronną twierdzą. Siostry z tego zamku specjalizują się w ochronie kupieckich karawan, handlu bronią oraz walce konnej i bardzo wiele swojego czasu spędzają poza zamkiem a nawet poza Lorenis. Ten odłam zakonu jest też zarejestrowany w swym kraju jako gildia najemniczo-handlowa i musi odprowadzać podatki od swej działalności oraz wykupywać coroczną koncesję na masowy handel bronią. Sam zamek był też przez valradianki przez długi czas dzierżawiony aż do zakupu ziem w 917 roku. Obecnie Zamek Koni jest więc jedynym zamkiem Zakonu Valradii, który jest prywatną własnością organizacji i żaden władca nie może rościć sobie do niego praw, dotyczy to nawet samego kanclerza Republiki Lorenis.

– Zamek Niebios – Położony w Sanevorze, u stóp niebiańskiego pałacu Quenill w dystrykcie Clarimorskim. Siostry z tego zamku specjalizują się w ochronie alarskich dam, szkoleniem wojowniczek alarskich rodów oraz ochroną góry Quen. Odłam z Zamku Niebios jest też najbardziej skromny liczebnie gdyż w jego szeregi wchodzi około stu valradianek. Z faktu bliskiego położenia Zamku Wody, są zaprzyjaźnione z rezydującymi tam siostrami. Zakon, za swą działalność w tym kraju i współpracę z lokalnymi władzami, jest zwolniony z podatków oraz ma wyłączne prawo do swojego zamku.

– Zamek Magii – Położony w Filiclarii, w rejonie Pogranicza, a konkretniej w pobliżu zetknięcia się granic Filiclarii, Abbys-iel oraz Ziem Oczyszczonych. Siostry z tego zamku są zobowiązane do współpracy z Gwardią Filiclaryjską w polowaniach na niebezpiecznych diablokrwistych oraz do pomocy w odpieraniu wszelkiej agresji ze strony Zakonu Oczyszczenia. Co więcej, przez współpracę z Gildią Magów wiele sióstr z tego zamku potrafi używać magii demonicznej (choć w walce skupiają się na użyciu tarczy i broni konwencjonalnej) a zamek dorobił się niemałej stadniny jednorożców, która zapewnia siostrom stały dostęp do tych ekskluzywnych wierzchowców. Zakon za, swą działalność w tym kraju i współpracę z lokalnymi władzami, jest zwolniony z podatków oraz ma wyłączne prawo do swojego zamku.

– Zamek Sióstr – Położony w Jarii, na włościach klanu Mirelatii. Siostry z tego zamku zajmują się walką dwójkami, z użyciem stylu pary. Od samego nowicjatu (w którym członkinie wstępują w bardzo młodym wieku, nie raz dziecięcym) valradianka ma wymóg treningu, walki i życia z przydzieloną jej tak zwaną “siostrą miecza”. Promocji na kolejne rangi też zawsze otrzymują one jedynie razem. Sprawia to, że takie partnerki są są sobą niezwykle zżyte, wszystko robiąc razem w niezwykłej wręcz harmonii. Jako giermkowie są też związane z nierozłączną parą rycerzy. Ta więź jest tak silna i szanowana, że jeśli jedna z nich zginie w bitwie a druga przeżyje, nigdy nie przydziela się jej kolejnej siostry miecza z szacunku i pamięci dla zmarłej towarzyszki. Siostry z tego odłamu to też jedyni rycerze w Jarii, którzy na co dzień używają pancerzy i tarcz (oczywiście zdejmują je do pojedynków z jarijskimi szermierzami). Zakon za, swą działalność w tym kraju i współpracę z lokalnymi władzami, jest zwolniony z podatków oraz ma wyłączne prawo do swojego zamku.

– Zamek Smoków – Położony w Dragonii, w północnym hrabstwie Norotaru. Siostry z tego zamku (będące w większości dragonitkami) specjalizują się w magii bitewnej, a konkretniej w walce za pomocą topora oraz zaklęć destrukcji. Rywalizują one z Zamkiem Tarcz o wpływy w Dragonii przez co często dochodzi do potyczek pomiędzy siostrami z tych zamków (unika się jednak zabijania, z faktu tego, że nadal reprezentują one jeden zakon). Zakon, za swą działalność w tym kraju i współpracę z lokalnymi władzami, jest zwolniony z podatków oraz ma wyłączne prawo do swojego zamku.

– Zamek Strzał – Położony w Amdenvorze, w samym sercu królestwa, blisko stolicy. Zamek ten jest twierdzą o dużej powierzchni, postawioną na równinie i otoczony jest polami uprawnymi. Siostry w nim rezydujące specjalizują się w łowiectwie, zwłaszcza zwierzańskich uciekinierów oraz walką z dzikimi zwierzanami. Zakon, za swą działalność w tym kraju i współpracę z lokalnymi władzami, jest zwolniony z podatków oraz ma wyłączne prawo do swojego zamku.

– Zamek Tarcz – Położony w Dragonii, w południowym hrabstwie Solvori. Siostry z tego zamku (będące w większości dragonitkami) specjalizują się w walce przy pomocy buławy i tarczy. Rywalizują one z Zamkiem Smoków o wpływy w Dragonii przez co często dochodzi do potyczek pomiędzy siostrami z tych zamków (unika się jednak zabijania, z faktu tego, że nadal reprezentują one jeden zakon). Zakon, za swą działalność w tym kraju i współpracę z lokalnymi władzami, jest zwolniony z podatków oraz ma wyłączne prawo do swojego zamku.

– Zamek Wody – Położony w Derat, na małej skalistej w pobliżu Zielonego Przylądka. Siostry z tego zamku specjalizują się w żegludze oraz walce z jantarskimi piratami. Są też zobowiązane do walki w imię króla w bitwach morskich oraz współpracy z Zakonem Czarodziejów Derat (czarodzieje wynajmują je jako osobistych ochroniarzy). Z faktu bliskiego położenia Zamku Niebios, są zaprzyjaźnione z rezydującymi tam siostrami. Zakon, za swą działalność w tym kraju i współpracę z lokalnymi władzami, jest zwolniony z podatków oraz ma wyłączne prawo do swojego zamku.

– Zamek Żądeł – Położony w Avarze, a konkretniej w regionie Cadyrii. Ten odłam zakonu został wcielony w poczet avarskich legionów przez Cesarza. Co więcej, Cesarz Avralis Caelon, wymusił też na siostrach, by mistrzynią zamku żądeł mianować jego kuzynkę Ilisvi Caelon. Teraz avarskie valradianki są formalnie czwartym avarskim legionem, do którego zostały zesłane wszystkie lanai z Imperium Avaru. Muszą przez to przedkładać swoje obowiązki wobec Cesarza ponad własną działalność. Siostry rezydujące w zamku mają dostęp do dużych złóż żelaza i niemal wszystkie używają ciężkich płytowych pancerzy, przez które nie muszą używać tarcz. Specjalizują się też w walce żądłami, które są częścią owych pancerzy. Liczebność tego odłamu wynosi też około tysiąca sióstr. Z powodu strategii wojskowej Avaru bardzo mała część sióstr z tego zamku walczy konno.

– Zamek Żniw – Położony w Itilis jest stolicą hrabstwa Sowoskiego, które graniczy z Elrenis i Lorenis. Mistrzyni tego zamku jest nie tylko mistrzynią zakonną ale i hrabiną Sowoską, która w imię króla Itilis sprawuje lordowską władzę na swych ziemiach. Sprawiło to, że każda kolejna Mistrzyni Zamku Żniw musi pochodzić z rodu Sowosk oraz mieć prawo do sprawowania władzy w hrabstwie. Taka sytuacja sprawiła, że jest to jedyny zamek Zakonu Valradii, w którym tytuł Mistrzyni jest dziedziczony z matki na córkę. Co więcej, nie jest to też jedyny zamek valradianek w hrabstwie albowiem jest tam również kilka pomniejszych fortów, dzięki którym hrabina zabezpiecza swe włości. Siostry z tego zamku specjalizują się w ochronie ziemi Sowoskiej oraz walką z dzikimi bestiami i druidami (elrenistami). Ten odłam jest też najliczniejszy, albowiem Zamek Żniw ma pod sobą dwa tysiące valradianek rozsianych po całym hrabstwie. Niestety, pomimo swej liczby oraz doświadczenia bojowego, jest to też odłam o najgorszym wyposażeniu. Większość sióstr, zamiast kolczug czy płytowych pancerzy, używa tu przeszywanic.

Niezależne valradianki

Niektóre członkinie zakonu preferują działanie na własną rękę. Odcinają się wtedy od służby wobec mistrzyni, pod jurysdykcją konkretnego zamku i błądzą po Wschodnich Królestwach samotnie. Takie valradianki łatwo jest odróżnić po odwróconych kolorach herbu, które symbolizują ich niezależność od oficjalnych struktur zakonu.

Formalnie Zakon Valradii nie potępia takich “buntowniczek”. Jeżeli takie indywidualistki nie szkalują dobrego imienia zakonu, zostawia się je po prostu samym sobie. Zakon jednak zazwyczaj odmawia wszelkiego wsparcia takim valradiankom. Co więcej, jeżeli działalność jakiejś błędnej kobiety-rycerz zacznie być kontrowersyjna bądź niewygodna dla całego Zakonu, valradianki starają się pochwycić tą niezależną i wymierzyć jej karę odpowiednią do jej wykroczeń.

Niektóre valradianki niezależne bywają “niezależne” tylko z nazwy. Wiele kobiet-rycerzy, wykorzystując wizerunek niezależnych valradianek wykonuje z rozkazu mistrzyń szemrane prace. Choć taka potrzeba występuje nieczęsto, czasami Zakon potrzebuje kogoś, kto wykona etycznie wątpliwą misję. W takich przypadkach mistrzynie zwracają się właśnie do zaufanych niezależnych valradianek, które z racji swej swobody działania nie zawahają się wykonania żadnej pracy.

Kult św. Valradii

Cała działalność valradianek opiera się na kulcie św. Valradii Śmiałej. Święta ta była legendarną bohaterką Wojny Wyzwoleńczej. Jako pierwsza kobieta chwyciła za broń by walczyć przeciwko uciskowi Hegemona. Prowadziła ona do wielu bitew rzesze wojowników i wojowniczek aż do finału samej wojny. Zginęła bohatersko w ostatniej bitwie o dolinę Abbys-iel z rąk zdradzieckiego Warona Czarnego Jaszczura.

Valradianki starają się naśladować swoją bohaterkę poprzez pamięć o niej oraz kult przychylnych jej bogów. Jednakowoż zamiast postępować wedle przykazań wszystkich czterech bóstw (gdyż bywają one sprzeczne), wyznawczynie kultu św. Valradii przestrzegają tzw: Kodeksu Valradii Śmiałej. Kodeks ten składa się z czterech obowiązków wobec każdego bóstwa, które to każda valradianka powinna wypełniać:

Obowiązek dobroci wobec Aieny

Broń niewinnych od krzywdy.

Obowiązek kobiecości wobec Eliei

W każdym czynie swą dumę kobiecą zachowaj.

Obowiązek rycerskości wobec Gehea

Szanuj i ucz się sztuki wojny albowiem to najważniejsza sztuka dla rycerza.

Obowiązek zemsty wobec Houlavii

Złoczyńców bezzwłocznie przed obliczę kary surowej doprowadź.

Co więcej, kapłanki Zakonu Valradii co 5 lat organizują wielki turniej rycerski dla kobiet ku czci św. Valradii. Jest to zawsze huczne święto, na które ściąga bardzo wiele valradianek, rycerzy oraz pospólstwa pragnącego rozrywki. Zwyciężczyni takiego turnieju jest traktowana później z najwyższą czcią i honorem oraz w najbliższej przyszłości błyskawicznie awansuje w szeregach Zakonu. Większość Mistrzyń zawdzięcza swoje stanowisko właśnie dzięki zwycięstwie w tym turnieju.

Ważne osoby w zakonie:

Tara Ardekar Mirelatii – obecna Wielka Mistrzyni Zakonu Valradii. Ma już ponad sto lat, a na czele zakonu stoi już prawie pół wieku. Pochodzi ona z jarijskiego klanu szermierczego Mirelatii, gdzie na rzecz stanowiska w Zakonie zrzekła się wszystkich przywilejów i spadku na rzecz swojego rodzeństwa. Jest bardzo zręczną dyplomatką, mającą duże wpływy wśród jarijskiej szlachty.

Jest ona też Mistrzynią Zamku Sióstr, jednakowoż zarządzanie zamkiem zostawia ona zazwyczaj jednej ze swych zaufanych kobiet-rycerzy. Tara swoją karierę valradianki zaczynała właśnie w tym zamku. Zgodnie więc z jego tradycją podczas wstępowania w szeregi Zakonu została jej przydzielona siostra miecza. Była to Ansora wywodząca się z chłopstwa, jedyna samotna nowicjuszka w Zakonie, która dzieliła w tamtej chwili rasę z Tarą. Obie valradianki, pomimo różnic w pochodzeniu, niezwykle zżyły się ze sobą, sukcesywnie awansując w szeregach organizacji. Bardzo szybko też opanowały szermierczy styl Pary, doprowadzając wspólną sztukę walki do mistrzostwa. Niestety podczas starcia z zabójcami, mającymi dopaść Tarę, Ansora poległa, podobno oddając życie za swą siostrę miecza. Od tamtego czasu Tara walczyła sama, nigdy więcej nie używając już stylu Pary. Po dekadzie od tego wydarzenia została ona Mistrzynią Zamku Sióstr a kilka lat później Wielką Mistrzynią całego Zakonu Valradii.

Rasa: lanai

Atrybuty: Sił 8 Zr 8 Szy 8 Wyt 8 Int 8 SW 8 Ogd 10

Cechy Specjalne: Piękno.

Umiejętności:

– Broń biała (miecze) 6

– Broń biała (sztylety) 3

– Broń dystansowa (łuki) 3

– Postawa 4

– Tarcza 3

– Uniki 2

– Bieg 2

– Empatia 3

– Jeździectwo 3

– Kupiectwo 2

– Opanowanie 4

– Percepcja 3

– Wiedza Akademicka 2

– Wiedza Magia 2

– Przebieranie 2

– Retoryka 5

– Zastraszanie 3

Ekwipunek:

– Świetne półtoraręczne ostrze ze stali dragońskiej, obrażenia: k6+k3+2 / 2k6+1, wt: 7, cena: 210sz

– Świetne krótkie ostrze ze stali virdyjskiej, obrażenia: k6+3, wt: 3, cena: 126sz

– Świetny łuk krótki, obrażenia: k6+k3+1, wt: 4, cena: 39sz

– Świetny wzmocniony wielowarstwowy pancerz: 2 LKP, 4 CKP, Kara: -3, cena: 390sz

– Ubranie arystokraty.

– Biżuteria (pierścień z klejnotem, cena: 230sz, wysadzany naszyjnik, cena: 175sz, diadem, cena: 340sz)

– Bojowy rumak z siodłem i uprzężą.

– Zestaw do makijażu.

– 100 sztuk złota (przy sobie w monetach i wekslach bankowych)

Dodatkowo: Znajomość stylów szermierczych dzika i pary. Ta postać potrafi czytać i pisać.

Ilisvi Caelon – obecna Mistrzyni Zamku Żądeł oraz kuzynka Cesarza Avaru. Została ona mianowana Mistrzynią wbrew zasadom Zakonu Valradii, przez osobę Cesarza Avralis Caelona. Przed mianowaniem na to stanowisko nie była ona nawet członkinią Zakonu. Ilisvi ma obecnie 28 lat i jest najmłodszą Mistrzynią w Zakonie Valradii. Pomimo tego nie jest ona najmłodsza stażem, bowiem stanowisko Mistrzyni piastuje już od 7dmiu lat i ma już w tym niemałe doświadczenie. Twardą ręką dowodzi ona legionem składającym się głównie z lanai, stosując surowe kary za niesubordynację ale i nie szczędząc pieniędzy na nagrody dla wiernych jej valradianek. Obecnie jest ona tolerowana przez Mistrzynie innych zamków acz jej relacje z Wielką Mistrzynią są bardzo napięte.

Ma też niemałą smykałkę do alchemii, którą wykorzystuje do produkcji trucizn. Zazwyczaj używa ich do zatruwania swojego żądła. Razi nim ona wszystkie valradianki, które mają czelność wyzwać ją na pojedynek.

Zazwyczaj co miesiąc wyjeżdża na dzień lub dwa, pod pretekstem spotkania się ze swym kuzynem lub jego agentami, zawsze zabierając ze sobą dwie najwierniejsze jej valradianki. Nikt jednak tak naprawdę nie wie co się dzieje na tych spotkaniach, ani gdzie się odbywają.

Rasa: alar

Atrybuty: Sił 6 Zr 10 Szy 8 Wyt 8 Int 10 SW 8 Ogd 8

Cechy Specjalne: Skrzydła.

Umiejętności:

– Broń biała (miecze) 2

– Broń biała (żądło) 3

– Broń dystansowa (łuki) 5

– Uniki 2

– Alchemia 2

– Jeździectwo 3

– Opanowanie 2

– Percepcja 5

– Retoryka 2

– Rzemiosło (sztuka) 2

– Wiedza Akademicka 2

– Zastraszanie 5

– Latanie 4

Ekwipunek:

– Świetne krótkie ostrze ze stali virdyjskiej, obrażenia: k6+3, wt: 3, cena: 126sz

– Legendarne żądło ze stali virdyjskiej, obrażenia: k6+3, wt: 4 cena: 176sz

– Świetny łuk długi, obrażenia: 2k6+1, wt: 4, cena: 63sz

– Legendarny wzmocniony średni pancerz: 2 LKP, 3 CKP, Kara: 0, cena: 320sz

– Mikstura: Pachnidło Iliasvi, 5 dawek.

– Trucizna paraliżująca, 3 dawki.

– Trucizna śmiercionośnika, 3 dawki.

– Ubranie arystokraty.

– Biżuteria (Sygnet rodu Caelon, cena: 450sz, diadem, cena: 500sz)

– Gryf z siodłem i uprzężą.

– Zestaw alchemiczny.

– 200 sztuk złota (przy sobie w monetach i wekslach bankowych)

Dodatkowo: Znajomość języka starowschodniego oraz alarskiego. Ta postać potrafi czytać i pisać.

Bryda Sowoska – hrabina sowoskiej marchii oraz Mistrzyni Zamku Żniw. Ma ona siedmiu synów oraz jedyną córkę, Gerdę, która w przeciwieństwie do swych braci nie osiągnęła jeszcze pełnoletności. Bryda z racji swego wieku (ma prawie 50 lat) nie może mieć już więcej dzieci a mała Gerda jest jedyną dziedziczką jej tytułu hrabiny, całej sowoskiej marchii oraz Zamku Żniw. Bryda pilnuje więc jej jak oka w głowie, zwłaszcza, że jej najstarszy syn, Hunert, bardzo chciałby zostać sowoskim hrabią. Jeżeli Greta zginęłaby, taka sytuacja byłaby zgodna z prawem królestwa Itilis, ale też bardzo problematyczna dla Zakonu Valradii. Dopóki jednak Bryda żyje, mała Gerda jest bezpieczna. Dopóki.

Rasa: niren

Atrybuty: Sił 8 Zr 8 Szy 8 Wyt 8 Int 8 SW 10 Ogd 8

Cechy Specjalne: Antymag, Szpetny (przez wiek i blizny).

Umiejętności:

– Broń biała (drzewcowa) 4

– Broń biała (miecze) 4

– Broń dystansowa (łuki) 4

– Postawa 4

– Tarcza 4

– Bieg 2

– Empatia 4

– Jeździectwo 4

– Opanowanie 4

– Percepcja 3

– Pływanie 2

– Przetrwanie 4

– Retoryka 4

– Rzemiosło (uprawa) 3

– Odporność na magię 4

– Wyzwalanie się 2

– Zastraszanie 3

Ekwipunek:

– Dobre długie ostrze, obrażenia: k6+k3+1, wt: 5, cena: 32sz

– Dobry krótki drzewiec, obrażenia: k6+k3, wt: 5, cena: 10sz

– Dobry długi łuk, obrażenia: 2k6, wt: 4, cena: 42sz

– Dobry wzmocniony lekki pancerz ze skóry lwoniedźwiedzia, 3 LKP, 0 CKP, Kara: 0, cena: 140sz

– Ubranie arystokraty.

– Sygnet Sowoski, cena: 300sz

– Koń z siodłem i uprzężą.

– 50 sztuk złota (przy sobie w monetach i wekslach bankowych)

Dodatkowo: Ta postać potrafi czytać i pisać.