 |
| Narysowała Klaudia Miłowidow |
Aparycja
Sevekowie posiadają kopyta zamiast stóp oraz długi, łysy ogon zakończony włochatym kutasikiem. Poza tym nie wyróżniają się żadnym innym atrybutami wyglądu, no, chyba że liczyć fakt, iż wśród męskich przedstawicieli tej rasy, z nieznanych przyczyn, od wieków panuje moda na noszenie koziej bródki.
Odcień skóry seveków jest zależny od miejsca pochodzenia. Im dalej na północ, tym bardziej biała, im dalej na południe, tym ciemniejsza, aż do śniadej, wypalonej przez słońce. Kolory włosów, przyjmują wszelkie odcienie od blondu, przez rude, do kruczoczarnych. Podobnie z tęczówkami, od jasnoniebieskich, przez zielone do brązowych.
Cechy szczególne
Sevekowie cechują się niebywałym wręcz tempem życia. Mają niezwykły refleks oraz są urodzonymi sprinterami. Po zażyciu jakiejkolwiek substancji pobudzającej ich niebywałe tempo reakcji staje się błyskawiczne. Ma to też odzwierciedlenie w ich długości życia, albowiem sevekowie dorastają już w wieku dziesięciu lat, a ze starości umierają po czterdziestce.
Osobowość
Sevekowie mają tendencję do życia chwilą i nieprzejmowania się przyszłością (ani przeszłością), przez co większość jest z natury nieodpowiedzialnymi lekkoduchami. Wielu przedstawicieli tej rasy nie traci też czasu na edukację, toteż panuje powszechne przekonanie, iż sevekowie nie grzeszą intelektem. Wielu z nich nie lubi też jazdy konnej, wolą przemieszczać się na własnych kopytach.
Wierzenia
Sevekowie wierzą w bogów, ale zazwyczaj nie zaprzątają sobie głowy tym, w jakich to konkretnie bogów wierzą. Wystarczy im samo przekonanie, że bogowie gdzieś tam są i czasami trzeba się do nich modlić, żeby się nie wkurzyli. Jeżeli już się modlą, zazwyczaj wybierają:
Slavojara – modlą się do niego, bo też jest sevekiem. Uważają go za najfajniejsze bóstwo.
Mroza – modlą się do niego, żeby nie zamarznąć i żeby zające we wnyki wpadały, i żeby wichry sprzyjały podczas żeglugi. Bardzo praktyczny bóg.
Złotowłosą – modlą się do niej głównie seveczki. Głównie dlatego, że do modlitwy można się stroić. Dziewczyny lubią się stroić.
Sevekowie nie mają specjalnego przywiązania do kultu stróżów czy przodków. Średnio pasuje bowiem do ich swobodnego i szybkiego stylu życia. Niektórym jednak podoba się kult natury. Albowiem druidyzm jest głównie za tym, żeby żyć w zgodzie z naturą, a sevekowie lubią swoją naturę. Niezależnie od tego, jaka ona by nie była.
Relacje
Sevekowie nie oceniają innych ludzi przez pryzmat stereotypów rasowych, gdyż albo ich nie znają lub po prostu mają je gdzieś. Zazwyczaj każdego traktują jako indywidualną jednostkę. Z reguły jednak gorzej dogadują się z nirenami oraz vangami, gdyż są oni dla nich zbyt spokojni i powolni.
Sami sevekowie z kolei mają opinię nieodpowiedzialnych idiotów oraz świetnych listonoszy. Są oni najlepsi, jeżeli chodzi o szybkie i sprawne dostarczanie przesyłek. Ich ojczystym krajem jest Pomorze.
Sevekowie posiadają kopyta zamiast stóp oraz długi, łysy ogon zakończony włochatym kutasikiem. Poza tym nie wyróżniają się żadnym innym atrybutami wyglądu, no, chyba że liczyć fakt, iż wśród męskich przedstawicieli tej rasy, z nieznanych przyczyn, od wieków panuje moda na noszenie koziej bródki.
Odcień skóry seveków jest zależny od miejsca pochodzenia. Im dalej na północ, tym bardziej biała, im dalej na południe, tym ciemniejsza, aż do śniadej, wypalonej przez słońce. Kolory włosów, przyjmują wszelkie odcienie od blondu, przez rude, do kruczoczarnych. Podobnie z tęczówkami, od jasnoniebieskich, przez zielone do brązowych.
Cechy szczególne
Sevekowie cechują się niebywałym wręcz tempem życia. Mają niezwykły refleks oraz są urodzonymi sprinterami. Po zażyciu jakiejkolwiek substancji pobudzającej ich niebywałe tempo reakcji staje się błyskawiczne. Ma to też odzwierciedlenie w ich długości życia, albowiem sevekowie dorastają już w wieku dziesięciu lat, a ze starości umierają po czterdziestce.
Osobowość
Sevekowie mają tendencję do życia chwilą i nieprzejmowania się przyszłością (ani przeszłością), przez co większość jest z natury nieodpowiedzialnymi lekkoduchami. Wielu przedstawicieli tej rasy nie traci też czasu na edukację, toteż panuje powszechne przekonanie, iż sevekowie nie grzeszą intelektem. Wielu z nich nie lubi też jazdy konnej, wolą przemieszczać się na własnych kopytach.
Wierzenia
Sevekowie wierzą w bogów, ale zazwyczaj nie zaprzątają sobie głowy tym, w jakich to konkretnie bogów wierzą. Wystarczy im samo przekonanie, że bogowie gdzieś tam są i czasami trzeba się do nich modlić, żeby się nie wkurzyli. Jeżeli już się modlą, zazwyczaj wybierają:
Slavojara – modlą się do niego, bo też jest sevekiem. Uważają go za najfajniejsze bóstwo.
Mroza – modlą się do niego, żeby nie zamarznąć i żeby zające we wnyki wpadały, i żeby wichry sprzyjały podczas żeglugi. Bardzo praktyczny bóg.
Złotowłosą – modlą się do niej głównie seveczki. Głównie dlatego, że do modlitwy można się stroić. Dziewczyny lubią się stroić.
Sevekowie nie mają specjalnego przywiązania do kultu stróżów czy przodków. Średnio pasuje bowiem do ich swobodnego i szybkiego stylu życia. Niektórym jednak podoba się kult natury. Albowiem druidyzm jest głównie za tym, żeby żyć w zgodzie z naturą, a sevekowie lubią swoją naturę. Niezależnie od tego, jaka ona by nie była.
Relacje
Sevekowie nie oceniają innych ludzi przez pryzmat stereotypów rasowych, gdyż albo ich nie znają lub po prostu mają je gdzieś. Zazwyczaj każdego traktują jako indywidualną jednostkę. Z reguły jednak gorzej dogadują się z nirenami oraz vangami, gdyż są oni dla nich zbyt spokojni i powolni.
Sami sevekowie z kolei mają opinię nieodpowiedzialnych idiotów oraz świetnych listonoszy. Są oni najlepsi, jeżeli chodzi o szybkie i sprawne dostarczanie przesyłek. Ich ojczystym krajem jest Pomorze.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz