 |
| Narysowała Klaudia Miłowidow |
Aparycja
Nireniów bardzo łatwo odróżnić od innych ludzi. To z powodu ich skóry, która przybiera inne pigmenty niż u reszty ras. Nireni bowiem przybierają kolory od słomianej żółci, przez odcienie bursztynu aż do soczystego brązu. Ton skóry zależy oczywiście od pochodzenia danego nirena: im dalej na południe, tym ciemniejszy odcień.
Przedstawiciele tej rasy są też zupełnie bezwłosi. Nie posiadają nawet rzęs na powiekach. Brwi zastępują u nich wypustki kostne.
Ta rasa ludzi nosi też tytuł najniższej, albowiem średnia wzrostu pośród jej przedstawicieli wynosi metr sześćdziesiąt.
Cechy szczególne
Poza ich szczególnym wyglądem, nireni, wykazują niezwykłą wręcz odporność na działanie magii demonicznej. Choć są oni wrażliwi na efekty zaklęć działających pośrednio (np.: zaklęcie ognia parzy ich, gdyż działają poprzez wywołanie ciepła), to mogą oprzeć się każdemu czarowi działającymi na nich bezpośrednio (np.: telepatia). Ta zdolność ma jakiś związek z ich tęgim umysłem oraz wykazuje potencjał do rozwijania się, jeżeli niren jest często wystawiany na działanie magii. Fakt posiadania tej cechy nie pozwala też nirenom nauczyć się magii demonicznej.
Ta niezwykła umiejętność nie koliduje jednak z druidyczną magią natury, na którą nireni wydają się wrażliwi, dokładnie tak samo, jak inne istoty. Mogą też swobodnie się jej nauczyć. Z tego faktu wielu nirenów obiera właśnie drogę kapłanów przyrody.
Odporność na magię jednak zanika, jeżeli niren urodzi się diablokrwistym. Wtedy też taki delikwent może się nauczyć magii demonicznej.
Osobowość
O nirenach można powiedzieć, że są dobrzy w swej naturze. Z charakteru często serdeczni i przyjacielscy. Rzadko kiedy chowają urazy za jakieś przewinienia. Większość z nich to prości ludzie, żyjący poza hucznymi miastami na wsiach, gdzie zajmują się uprawą roli i hodowlą zwierząt. Wydaje się też, że są w jakiś sposób powiązanymi z przyrodą, a niezwykle duży odsetek zielarzy i druidów pośród członków tej rasy tylko potwierdza tę teorię.
Wierzenia
Część nirenów wyznaje Starą Wiarę, czcząc głównie Wielkomirę. Jest ona patronką ich rasy oraz panią życia i wiosny. Oddają jej więc hołd jako bogini płodności.
Większość jednak preferuje różne odmiany kultu natury. Zwłaszcza kręgi domowników i mateczników wydają się odpowiadać nirenom (choć wśród drapieżców czy leszych też jest ich niemały odsetek).
Nireni nie mają specjalnego przywiązania do kultu stróżów czy przodków.
Relacje
Nireni słyną ze swej gościnności i serdeczności w całym Askanorze. Przez resztę społeczeństwa są postrzegani jako prosty lud żyjący po wsiach. Ich ojczystą krainą jest Makraina, rolnicze państwo z największym odsetkiem druidów wśród populacji.
Nireniów bardzo łatwo odróżnić od innych ludzi. To z powodu ich skóry, która przybiera inne pigmenty niż u reszty ras. Nireni bowiem przybierają kolory od słomianej żółci, przez odcienie bursztynu aż do soczystego brązu. Ton skóry zależy oczywiście od pochodzenia danego nirena: im dalej na południe, tym ciemniejszy odcień.
Przedstawiciele tej rasy są też zupełnie bezwłosi. Nie posiadają nawet rzęs na powiekach. Brwi zastępują u nich wypustki kostne.
Ta rasa ludzi nosi też tytuł najniższej, albowiem średnia wzrostu pośród jej przedstawicieli wynosi metr sześćdziesiąt.
Cechy szczególne
Poza ich szczególnym wyglądem, nireni, wykazują niezwykłą wręcz odporność na działanie magii demonicznej. Choć są oni wrażliwi na efekty zaklęć działających pośrednio (np.: zaklęcie ognia parzy ich, gdyż działają poprzez wywołanie ciepła), to mogą oprzeć się każdemu czarowi działającymi na nich bezpośrednio (np.: telepatia). Ta zdolność ma jakiś związek z ich tęgim umysłem oraz wykazuje potencjał do rozwijania się, jeżeli niren jest często wystawiany na działanie magii. Fakt posiadania tej cechy nie pozwala też nirenom nauczyć się magii demonicznej.
Ta niezwykła umiejętność nie koliduje jednak z druidyczną magią natury, na którą nireni wydają się wrażliwi, dokładnie tak samo, jak inne istoty. Mogą też swobodnie się jej nauczyć. Z tego faktu wielu nirenów obiera właśnie drogę kapłanów przyrody.
Odporność na magię jednak zanika, jeżeli niren urodzi się diablokrwistym. Wtedy też taki delikwent może się nauczyć magii demonicznej.
Osobowość
O nirenach można powiedzieć, że są dobrzy w swej naturze. Z charakteru często serdeczni i przyjacielscy. Rzadko kiedy chowają urazy za jakieś przewinienia. Większość z nich to prości ludzie, żyjący poza hucznymi miastami na wsiach, gdzie zajmują się uprawą roli i hodowlą zwierząt. Wydaje się też, że są w jakiś sposób powiązanymi z przyrodą, a niezwykle duży odsetek zielarzy i druidów pośród członków tej rasy tylko potwierdza tę teorię.
Wierzenia
Część nirenów wyznaje Starą Wiarę, czcząc głównie Wielkomirę. Jest ona patronką ich rasy oraz panią życia i wiosny. Oddają jej więc hołd jako bogini płodności.
Większość jednak preferuje różne odmiany kultu natury. Zwłaszcza kręgi domowników i mateczników wydają się odpowiadać nirenom (choć wśród drapieżców czy leszych też jest ich niemały odsetek).
Nireni nie mają specjalnego przywiązania do kultu stróżów czy przodków.
Relacje
Nireni słyną ze swej gościnności i serdeczności w całym Askanorze. Przez resztę społeczeństwa są postrzegani jako prosty lud żyjący po wsiach. Ich ojczystą krainą jest Makraina, rolnicze państwo z największym odsetkiem druidów wśród populacji.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz