 |
| Narysowała Klaudia Miłowidow |
Aparycja
Lanai są rasą ludzką, składającą się wyłącznie z kobiet. Z wyglądu wyróżniają je oczy, których tęczówki są zawsze niebieskie, a białka błękitne (jedynie diablokrwiste lanai mogą mieć inne kolory oczu). Zawsze mają też niezwykle urodziwy wygląd i po osiągnięciu wieku dorosłego przestają się starzeć (przynajmniej jeżeli chodzi o aparycję). W ostatnich dekadach ich życia, gdy przechodzą menopauzę, ich włosy tracą pigment, bielejąc zupełnie.
Odcień skóry lanai jest zależny od miejsca pochodzenia. Im dalej na północ, tym bardziej biała, im dalej na południe, tym ciemniejsza, aż do śniadej, wypalonej przez słońce. Kolory włosów, przyjmują wszelkie odcienie od blondu, przez rude, do kruczoczarnych.
Cechy szczególne
Uroda jest tym, co wyróżnia lanai na tle innych ras ludzkich. A właściwie zdolności ich organizmów do jej zachowania. Metabolizm lanai potrafi zmienić się dynamicznie, w zależności od ilości spożywanego pokarmu i rodzaju diety, utrzymując tkankę tłuszczową na optymalnym dla ich aparycji poziomie. Blizny wszelkiego rodzaju oraz ślady pochorobowe wchłanianiają się i znikania z czasem. Ich ciała są dosłownie stworzone do bycia pięknymi.
Biorąc pod uwagę, że rasa lanai składa się z samych kobiet, ta cecha stanowi podstawę ich przetrwania. Aby mieć potomstwo, muszą one krzyżować się z innymi rasami. Dziedziczenie odbywa się wtedy w dość prosty sposób: jeżeli lanai urodzi córkę, najczęściej (nie zawsze) zostaje ona lanai, jak jej matka. Jeżeli jednak lanai urodzi syna, dziedziczy on rasę po swym ojcu.
Lanai są też jedną z dwóch długowiecznych ras Askanoru (drugą są vangowie), potrafią bowiem dożywać aż trzystu pięćdziesięciu lat. Przy czym w historii pojawiały się przypadki lanai dożywających aż czterech wieków. Ich włosy bieleją jednak już po osiągnięciu trzystu lat. Jednakowoż, pomimo ich długowieczności, wiek dorosłości płciowej lanai oraz cykl płodności nie różni się specjalnie od tego u innych ludzi.
Osobowość
Lanai zawsze wykazują skłonność do manipulacji niezależnie od swych celów czy moralności. Są z natury elokwentne i lubią towarzystwo. Z reguły stronią od przemocy, starając się rozwiązywać konflikty, poprzez użycie dyplomatycznych metod.
Wiele lanai ma tendencję do poszukiwania partnerów z wyższych sfer. Najczęściej można więc spotkać przedstawicielki tej rasy w otoczeniu lokalnej szlachty, czarodziejów, bogatych mieszczan czy kapłanów, którym bogowie celibatu nie nakazują. Natomiast bardziej niezależne i swobodne lanai, często znajdują zajęcie w burdelach.
Wierzenia
Większość lanai wyznaje Starą Wiarę, czcząc głównie boginie:
Marę – jako boginię nocy. Wiele lanai uważa Marę za opiekunkę nocy, a zsyłane przez nią sny za wróżby. Czczą ją jako boginię dualizmu wraz z jej siostrą-przeciwieństwem Sol.
Solę – jako boginię dnia. Wiele lanai uważa Sol za opiekunkę dnia i codziennych aktywności. Czczą ją jako boginię dualizmu wraz z jej siostrą-przeciwieństwem Marą.
Złotowłosą – jako patronkę swojej rasy. Bogini ta utożsamia wszystko, co wręcz definiuje styl życia lanai: miłość, piękno i seks. Jest więc najpopularniejszą boginią wśród przedstawicielek tej rasy.
Lanai nie mają specjalnego przywiązania do kultu natury czy przodków. Można jednak spotkać lanai wyznających kult stróżów. Zwłaszcza starsze lanai, w związkach z vangami mają do tego tendencję, chcąc po śmierci trzymać pieczę nad swymi bliskimi, zamiast oddać duszę konkretnemu bogu.
Relacje
Rasa lanai ma bardzo zażyłe relacje z innymi. Oczywiste jest, że mężczyźni pałają do lanai o wiele większą sympatią niż kobiety, acz wiele przedstawicielek tej rasy nauczyło się pozyskiwać serca również przedstawicielek tej samej płci. Największe problemy lanai mają z alarami, gdyż choć same nie pogardziłyby skrzydlatym partnerem, to jednak podejście alarów do spraw związków międzyrasowych, jest tu nieustającym źródłem konfliktów.
Paradoksalnie, największym rywalem i zagrożeniem w społeczeństwie dla lanai jest inna lanai. O ile z bliską rodziną, przedstawicielki tej rasy, zazwyczaj żyją w zgodzie, to nie raz zdarzyło się, że niespokrewnione lanai walczyły pomiędzy sobą o najlepsze partie i wpływy w danym środowisku.
Ich ojczyzną jest Śniadrzyca (inna nazwa: Międzyrzecze), kraina podzielona na matriarchalne klany, gdzie lanai żyją razem z vangami. Przedstawicielki ich rasy można oczywiście swobodnie spotkać też w każdym zakątku Wschodnich Krain.
Lanai są rasą ludzką, składającą się wyłącznie z kobiet. Z wyglądu wyróżniają je oczy, których tęczówki są zawsze niebieskie, a białka błękitne (jedynie diablokrwiste lanai mogą mieć inne kolory oczu). Zawsze mają też niezwykle urodziwy wygląd i po osiągnięciu wieku dorosłego przestają się starzeć (przynajmniej jeżeli chodzi o aparycję). W ostatnich dekadach ich życia, gdy przechodzą menopauzę, ich włosy tracą pigment, bielejąc zupełnie.
Odcień skóry lanai jest zależny od miejsca pochodzenia. Im dalej na północ, tym bardziej biała, im dalej na południe, tym ciemniejsza, aż do śniadej, wypalonej przez słońce. Kolory włosów, przyjmują wszelkie odcienie od blondu, przez rude, do kruczoczarnych.
Cechy szczególne
Uroda jest tym, co wyróżnia lanai na tle innych ras ludzkich. A właściwie zdolności ich organizmów do jej zachowania. Metabolizm lanai potrafi zmienić się dynamicznie, w zależności od ilości spożywanego pokarmu i rodzaju diety, utrzymując tkankę tłuszczową na optymalnym dla ich aparycji poziomie. Blizny wszelkiego rodzaju oraz ślady pochorobowe wchłanianiają się i znikania z czasem. Ich ciała są dosłownie stworzone do bycia pięknymi.
Biorąc pod uwagę, że rasa lanai składa się z samych kobiet, ta cecha stanowi podstawę ich przetrwania. Aby mieć potomstwo, muszą one krzyżować się z innymi rasami. Dziedziczenie odbywa się wtedy w dość prosty sposób: jeżeli lanai urodzi córkę, najczęściej (nie zawsze) zostaje ona lanai, jak jej matka. Jeżeli jednak lanai urodzi syna, dziedziczy on rasę po swym ojcu.
Lanai są też jedną z dwóch długowiecznych ras Askanoru (drugą są vangowie), potrafią bowiem dożywać aż trzystu pięćdziesięciu lat. Przy czym w historii pojawiały się przypadki lanai dożywających aż czterech wieków. Ich włosy bieleją jednak już po osiągnięciu trzystu lat. Jednakowoż, pomimo ich długowieczności, wiek dorosłości płciowej lanai oraz cykl płodności nie różni się specjalnie od tego u innych ludzi.
Osobowość
Lanai zawsze wykazują skłonność do manipulacji niezależnie od swych celów czy moralności. Są z natury elokwentne i lubią towarzystwo. Z reguły stronią od przemocy, starając się rozwiązywać konflikty, poprzez użycie dyplomatycznych metod.
Wiele lanai ma tendencję do poszukiwania partnerów z wyższych sfer. Najczęściej można więc spotkać przedstawicielki tej rasy w otoczeniu lokalnej szlachty, czarodziejów, bogatych mieszczan czy kapłanów, którym bogowie celibatu nie nakazują. Natomiast bardziej niezależne i swobodne lanai, często znajdują zajęcie w burdelach.
Wierzenia
Większość lanai wyznaje Starą Wiarę, czcząc głównie boginie:
Marę – jako boginię nocy. Wiele lanai uważa Marę za opiekunkę nocy, a zsyłane przez nią sny za wróżby. Czczą ją jako boginię dualizmu wraz z jej siostrą-przeciwieństwem Sol.
Solę – jako boginię dnia. Wiele lanai uważa Sol za opiekunkę dnia i codziennych aktywności. Czczą ją jako boginię dualizmu wraz z jej siostrą-przeciwieństwem Marą.
Złotowłosą – jako patronkę swojej rasy. Bogini ta utożsamia wszystko, co wręcz definiuje styl życia lanai: miłość, piękno i seks. Jest więc najpopularniejszą boginią wśród przedstawicielek tej rasy.
Lanai nie mają specjalnego przywiązania do kultu natury czy przodków. Można jednak spotkać lanai wyznających kult stróżów. Zwłaszcza starsze lanai, w związkach z vangami mają do tego tendencję, chcąc po śmierci trzymać pieczę nad swymi bliskimi, zamiast oddać duszę konkretnemu bogu.
Relacje
Rasa lanai ma bardzo zażyłe relacje z innymi. Oczywiste jest, że mężczyźni pałają do lanai o wiele większą sympatią niż kobiety, acz wiele przedstawicielek tej rasy nauczyło się pozyskiwać serca również przedstawicielek tej samej płci. Największe problemy lanai mają z alarami, gdyż choć same nie pogardziłyby skrzydlatym partnerem, to jednak podejście alarów do spraw związków międzyrasowych, jest tu nieustającym źródłem konfliktów.
Paradoksalnie, największym rywalem i zagrożeniem w społeczeństwie dla lanai jest inna lanai. O ile z bliską rodziną, przedstawicielki tej rasy, zazwyczaj żyją w zgodzie, to nie raz zdarzyło się, że niespokrewnione lanai walczyły pomiędzy sobą o najlepsze partie i wpływy w danym środowisku.
Ich ojczyzną jest Śniadrzyca (inna nazwa: Międzyrzecze), kraina podzielona na matriarchalne klany, gdzie lanai żyją razem z vangami. Przedstawicielki ich rasy można oczywiście swobodnie spotkać też w każdym zakątku Wschodnich Krain.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz