 |
| Narysowała Klaudia Miłowidow |
Aparycja
Alarowie spośród ras ludzkich wyróżniają ich imponujące, ptasie skrzydła. Wyrastają one z pleców, tuż spod łopatek i przyjmują barwy piór od kruczoczarnej przez brązy aż do śnieżnobiałej. Pigment ten wydaje się mieć związek z kolorem ich włosów, gdyż te zawsze mają tę samą, lub zbliżoną barwę do ich piór.
Alarowie z reguły są też dość wysocy, mają smukłą budowę ciała i ostre rysy twarzy. Skóra alarów jest jasna, a z powodu ich trybu życia rzadko trafia się pośród nich cera ciemniejsza, czy nawet opalenizna. Jeżeli chodzi o kolor ich oczu, to bardzo często przybiera on odcienie żółci lub koloru jej bliskiego jak zielone, piwne czy brązowe.
Cechy szczególne
Alarowie są jedynymi ludźmi, którzy mają skrzydła i potrafią latać. Ich zmysły również są lepiej wyostrzone niż u innych ras. Cieszą się oni zwłaszcza dobrym wzrokiem i poczuciem przestrzeni.
Poza tym każdy szlachcic alarski zna język alarsk – wewnętrzny dialektem, który na przestrzeni wielu wieków uformował się wśród wyższych sfer tej rasy. Wiele imion i nazwisk alarów (o ile nie one wszystkie) pochodzą właśnie z tego języka.
Osobowość
Alarowie uważają się za szlachetną rasę, wyniesioną ponad innych ludzi dzięki posiadaniu skrzydeł. Większość z nich jest więc po prostu niezwykle wyniosła. W połączeniu z faktem, iż wielu alarów dzierży jakiś tytuł szlachecki, to typowy alar jest zwyczajnym snobem.
Warto też wspomnieć o alarskich szlachcicach i ich zasadach etykiety. Wielu alarów dzierży bowiem jakiś tytuł szlachecki, sprawiając, że jest to rasa o największym odsetku szlachty na świecie. Alarowie z wyższych sfer zawsze zachowują przesadną kurtuazję wobec innych szlachciców, są niezwykle ambitni oraz za największy skandal uważają związki alarów z niealarami. W Wielkim Królestwie Zagórza, za kontakt seksualny alara wyższej kasty z nie alarem, wyznaczana jest kara obcięcia prawego skrzydła. Poza oczywistym okaleczeniem jednoskrzydły alar traci też wszystkie swoje tytuły i przywileje, zostając przedstawicielem rasy niższej (czyli społecznie nadal jest uważany za człowieka, ale już nie za alara).
Co ciekawe, pośród alarów w pełni akceptowalny jest homoseksualizm. Do tego stopnia, że kontakty jednopłciowe w Askanorze często nazywa się “miłością alarską”. Takie akty nie naruszają bowiem zasad skrzydlatej etykiety.
Wierzenia
Większość alarów wyznaje Starą Wiarę, czcząc głównie bogów:
Marę – jako boginię tajemnic. Alarowie cenią sobie swoją prywatność. Zwłaszcza jeżeli są uwiązani w jakieś spiski czy knowania. A w niejednym rodzie alarskiem często jest ich naprawdę dużo.
Mroza – jako boga wiatru. Jako że alarowie są ludźmi umiejącymi latać, zawsze będą chcieli mieć po swojej stronie łaski boga powietrza.
Waroga – jako patrona swojej rasy. Często przedstawiają go jako alara i skupiają się na aspekcie władzy. To jest w końcu bogiem, który wyznacza porządek socjalny oraz stawia alarów ponad inne rasy ludzi.
Od innych wyznań alarowie raczej stronią. Choć może zdarzyć się osobnik wyznający kult stróżów, natury czy przodków, będzie to jednak prawdziwy ewenement.
Relacje
Alarowie uważają dragonitów za tępych wichrzycieli, lanai za dziwki, nirenów za prostaków, seveków za skończonych idiotów, a vangów za bezemocjonalne golemy. W odpowiedzi reszta ludzi uważa ich za snobistycznych rasistów, którymi z reguły są. Mimo swych pogardliwych poglądów skrzydlaci stronią od nieuzasadnionego zabijania przedstawicieli innych ras. Wedle alarskiego mniemania rasy niższe powinny im służyć, więc mordowanie ich przedstawicieli jest widziane jako bezsensowne marnowanie zasobów.
Rody alarskie skupują też więcej niewolników niż jakiekolwiek inne organizacje w Askanorze. To z powodu olbrzymiego zapotrzebowania na tanią siłę roboczą, w celu maksymalizacji zysków rodów (utrzymywanie pałaców nie jest tanie). Nie są więc też zbyt lubiani przez zwierzan, skoro są rasą stojącą na czele ich niewolniczej opresji. Najwięcej łowczych ekspedycji na Północne Pustkowia organizowane jest właśnie przez alarów.
Za ojczystą krainę skrzydlatych uważa się Wielkie Królestwo Zagórza.
Alarowie spośród ras ludzkich wyróżniają ich imponujące, ptasie skrzydła. Wyrastają one z pleców, tuż spod łopatek i przyjmują barwy piór od kruczoczarnej przez brązy aż do śnieżnobiałej. Pigment ten wydaje się mieć związek z kolorem ich włosów, gdyż te zawsze mają tę samą, lub zbliżoną barwę do ich piór.
Alarowie z reguły są też dość wysocy, mają smukłą budowę ciała i ostre rysy twarzy. Skóra alarów jest jasna, a z powodu ich trybu życia rzadko trafia się pośród nich cera ciemniejsza, czy nawet opalenizna. Jeżeli chodzi o kolor ich oczu, to bardzo często przybiera on odcienie żółci lub koloru jej bliskiego jak zielone, piwne czy brązowe.
Cechy szczególne
Alarowie są jedynymi ludźmi, którzy mają skrzydła i potrafią latać. Ich zmysły również są lepiej wyostrzone niż u innych ras. Cieszą się oni zwłaszcza dobrym wzrokiem i poczuciem przestrzeni.
Poza tym każdy szlachcic alarski zna język alarsk – wewnętrzny dialektem, który na przestrzeni wielu wieków uformował się wśród wyższych sfer tej rasy. Wiele imion i nazwisk alarów (o ile nie one wszystkie) pochodzą właśnie z tego języka.
Osobowość
Alarowie uważają się za szlachetną rasę, wyniesioną ponad innych ludzi dzięki posiadaniu skrzydeł. Większość z nich jest więc po prostu niezwykle wyniosła. W połączeniu z faktem, iż wielu alarów dzierży jakiś tytuł szlachecki, to typowy alar jest zwyczajnym snobem.
Warto też wspomnieć o alarskich szlachcicach i ich zasadach etykiety. Wielu alarów dzierży bowiem jakiś tytuł szlachecki, sprawiając, że jest to rasa o największym odsetku szlachty na świecie. Alarowie z wyższych sfer zawsze zachowują przesadną kurtuazję wobec innych szlachciców, są niezwykle ambitni oraz za największy skandal uważają związki alarów z niealarami. W Wielkim Królestwie Zagórza, za kontakt seksualny alara wyższej kasty z nie alarem, wyznaczana jest kara obcięcia prawego skrzydła. Poza oczywistym okaleczeniem jednoskrzydły alar traci też wszystkie swoje tytuły i przywileje, zostając przedstawicielem rasy niższej (czyli społecznie nadal jest uważany za człowieka, ale już nie za alara).
Co ciekawe, pośród alarów w pełni akceptowalny jest homoseksualizm. Do tego stopnia, że kontakty jednopłciowe w Askanorze często nazywa się “miłością alarską”. Takie akty nie naruszają bowiem zasad skrzydlatej etykiety.
Wierzenia
Większość alarów wyznaje Starą Wiarę, czcząc głównie bogów:
Marę – jako boginię tajemnic. Alarowie cenią sobie swoją prywatność. Zwłaszcza jeżeli są uwiązani w jakieś spiski czy knowania. A w niejednym rodzie alarskiem często jest ich naprawdę dużo.
Mroza – jako boga wiatru. Jako że alarowie są ludźmi umiejącymi latać, zawsze będą chcieli mieć po swojej stronie łaski boga powietrza.
Waroga – jako patrona swojej rasy. Często przedstawiają go jako alara i skupiają się na aspekcie władzy. To jest w końcu bogiem, który wyznacza porządek socjalny oraz stawia alarów ponad inne rasy ludzi.
Od innych wyznań alarowie raczej stronią. Choć może zdarzyć się osobnik wyznający kult stróżów, natury czy przodków, będzie to jednak prawdziwy ewenement.
Relacje
Alarowie uważają dragonitów za tępych wichrzycieli, lanai za dziwki, nirenów za prostaków, seveków za skończonych idiotów, a vangów za bezemocjonalne golemy. W odpowiedzi reszta ludzi uważa ich za snobistycznych rasistów, którymi z reguły są. Mimo swych pogardliwych poglądów skrzydlaci stronią od nieuzasadnionego zabijania przedstawicieli innych ras. Wedle alarskiego mniemania rasy niższe powinny im służyć, więc mordowanie ich przedstawicieli jest widziane jako bezsensowne marnowanie zasobów.
Rody alarskie skupują też więcej niewolników niż jakiekolwiek inne organizacje w Askanorze. To z powodu olbrzymiego zapotrzebowania na tanią siłę roboczą, w celu maksymalizacji zysków rodów (utrzymywanie pałaców nie jest tanie). Nie są więc też zbyt lubiani przez zwierzan, skoro są rasą stojącą na czele ich niewolniczej opresji. Najwięcej łowczych ekspedycji na Północne Pustkowia organizowane jest właśnie przez alarów.
Za ojczystą krainę skrzydlatych uważa się Wielkie Królestwo Zagórza.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz